Een voorste kruisband (VKB) blessure heeft verstrekkende fysieke en psychosociale gevolgen, bijvoorbeeld beperkingen in het dagelijks leven, afname van sportparticipatie, ontwikkeling van slijtage in de knie en een vergrote kans op een re-ruptuur. Het belang van preventie is helder, het lukt echter nog niet het aantal VKB-blessures terug te dringen. Het doel van dit proefschrift was daarom te onderzoeken hoe huidige VKB-blessure-preventieprogramma’s kunnen worden verbeterd met principes uit het motorisch leren.
Motorische vaardigheden kunnen worden aangeleerd met de aandacht gericht op de beweging zelf (bijvoorbeeld “buig goed door je knieën”), ook wel interne focus. Bij een externe focus daarentegen is de aandacht gericht op de uitkomst of het effect van de beweging (bijvoorbeeld “doe alsof je op de stoel gaat zitten”). In de huidige VKB-blessure-preventieprogramma’s worden sporters vaak aangemoedigd om zich te focussen op hun bewegingen om zo bewustzijn en controle over de knie te vergroten tijdens het wenden, keren, springen en landen. Echter, sporters expliciet vertellen hoe te bewegen lijkt juist contraproductief en minder geschikt voor het onder de knie krijgen van complexe motorische vaardigheden.
Op basis van dit proefschrift lijkt het veelbelovend om sporters juist een externe aandachtsfocus en individuele video-feedback te geven bij het aanleren van bewegingen: er werden veiligere landingstechnieken gebruikt. Het idee hierbij is dat een externe focus het gebruik van onbewuste of automatische leerprocessen bevordert. Dit stimuleert de transfer naar het veld en het behoud van de aangeleerde bewegingen over de tijd. Als laatste bleef de prestatie optimaal (ren snelheid en spronghoogte). Als de trainingsstaf zich realiseert dat blessurepreventie (middels verbeterde bewegingstechnieken) en optimaliseren van prestatie hand in hand gaan kan dit helpen met het bereiken van het doel dat blessurepreventie in de toekomst gewoon beschouwd kan worden als ‘part of the game’.